آفیکایین
- وزن: 30 گرم
- لیدوکائین 2/5 درصد – پیریلوکائین 2/5 درصد
- بی حس کننده موضعی
- به عنوان بی حس کننده موضعی در جراحی های کوچک، لیزر و تاتو
بی‌حس‌کننده موضعی داروهایی هستند که به صورت موقت از حس درد جلوگیری می‌کنند. معمولاً زمانی که این دارو در مسیر یک عصب قرار می‌گیرد می‌تواند به خوبی فلج عضلانی ایجاد کند. بی‌حس‌کننده موضعی در دو دسته متفاوت قرار دارند: آمید و استر. بی‌حس‌کننده موضعی از نظر ساختاری جز مشتقات کوکائین می‌باشند. تفاوت این داروها با کوکائین در این است که این داروها قابلیت سوءاستفاده پایینی دارند، همچنین انقباض عروقی و فشار خون بالا ایجاد نمی‌کنند. بی‌حس‌کننده موضعی که در تکنیک‌های مختلف بی‌حسی موضعی استفاده می‌شود عبارتند از:
- بی‌حسی سطحی
- بلاک عصبی
- بی‌حسی ارتشاحی
- اسپاینال
- اپیدورال
عوارض موضعی
اثرات جانبی منفی داروهای بی‌حس‌کننده موضعی به شکل عوارض عصبی-عضلانی مانند طول کشیدن بی‌حسی یا فلج بروز پیدا می‌کند. این علائم به دلیل آسیب یا اختلال در عملکرد عصب ایجاد می‌شود. به عنوان مثال استفاده از بی‌حسی در چشم می‌تواند باعث بروز اختلالات شدید در قرنیه شود.
خطرات
خطرات در این روش بسته به نوع و محل آسیب عصبی می‌تواند موقت یا دائم باشد.
بازگشت از بی‌حسی
آسیب عصبی دائمی بعد از بلاک عصبی محیطی معمولاً نادر است. علائم معمولاً در عرض چند هفته ناپدید می‌شوند. اغلب کسانی که دچار عوارض بی‌حسی می‌شوند معمولاً در عرض ۶ هفته به صورت کامل بهبود پیدا می‌کنند، به صورت نادر در صورت طول کشیدن علائم ۹۹٪ افراد تا یکسال به‌طور کامل درمان می‌شوند. تخمین زده می‌شود که ۱ در ۵۰۰۰ تا ۱ در ۳۰۰۰۰ وقتی تحت انواع روش‌های بی‌حسی موضعی قرار می‌گیرند دچار آسیب عصبی دائمی می‌شوند.
منبع : ویکی پدیا
بدون دیدگاه