زبان سرخ سر سبز ميدهدبرباد

حتیاط در سخن گفتن و پرهیز از گفتن حرفها نیشدار و خطرناك كه ممكن است به قیمت جان تمام شود .
آورده اند كه …
شبی دزدی استادانه به هر طرف می تاخت .

در اثنای راه گذر او بر كارگاه دیبا بافی افتاد كه جامه لطیف و زیبا می بافت و انواع تكلیف در آن به كار می برد و اصناف نقشهای بدیع و صورت های دلفریب در آن پدید آورده و نزدیك آمده بود كه آن جامه را تمام كند و از كارگاه بر گیرد .

دزد با خود گفت :

وضع موجود را از دست نباید داد و یافته ها را رها كرد ، صواب آن است كه ساعتی این جا مقام كنم چندان كه مرد دیبا باف ، این

جامه از كار فرو گیرد بخشبد .

پیشنهاد شده از سراسر وب

• فواید قرص مخمر
• علائم بارداری یک هفته قبل از پریود
• مازوخيسم رواني
• علائم اولیه fip
• علائم بیماری کبد
• وکیل در شیراز
• شیراز

زبان سرخ سر سبز ميدهدبرباد

من فرصت به غنیمت دارم و جامه را از وی ببرم .

پس به حیلتی كه توانست در اندرون كارگاه او آمد و در گوشه ای مخفی نشست و استاد دیبا باف ، هر تاری كه در پیوستی .

گفت :

ای زبان به تو پناه می برم و از تو یاری می طلبم كه دست از من بداری و سر مرا در تن نگاه داری .

مرد وقتی دیبا را تمام كرد و از كارگاه آن را پائین آورد ، آن را نیكو پیچید و از آن پرداخته شد .

زبان سرخ سر سبز ميدهدبرباد داستان

طلیعه صادق دزد از خانه بیرون آمد به سركوی منتظر نشست ، چندان كه مرد از عبادت خود دست كشید ، جامه برداشت و عزم سرای وزیر كرد ببیند او چه گوهری را ظاهر خواهد كرد چون به سرای وزیر رفت و وزیر به بارگاه آمد و در صفه بار نشست و

پرده برداشتند ،

استاد دیبا باف پیش تخت رفت و جامه عرضه داشت ، چندان كه جامه را باز كردند و حسن صنعت و لطف آن را دیدند ، حیران

شدند و بر تناسب آن صورت غریب و تناوب آن نقوش بدیع ، تحسین ها كردند .

داستان زبان سرخ سر سبز میدهد بر باد

پس رای از او سئوال كرد كه : این جامه ، سخت خوب پرداخته ای ، اكنون بگو كه این جامه را به چه كار آید ؟

آن مرد گفت :

بفرمای تا این جامه را در خانه نگهدارند تا روزی كه تو را وفات رسد .

این جامه را به صندوق تو اندازند .

وزیر از این سخن برنجید و فرمود تا آن جامه را بسوزانند و آن مرد را به زندان ببرند و زبان او را حلقومش بیرون كشند .

مرد دزد آن جا ایستاده بود و آن حال را می دید ، چون حكم وزیر را شنید ، خندید . وزیر ، نظر برخنده او افتاد .

او را در پیش خود خواند و از سبب خنده او پرسید مرد گفت :

اگر مرا به گناه نكرده عقوبت نفرمایی و به مجرد قصد عزم ، بر ارتكاب جنایت مواخذه نكنی ،

صورت حال ان مرد را بگویم .

وزیر او را ایمن گردانید .

مرد دزد حال مناجات او را باز گفت ، وزیر چون آن حكایت را شنید ، گفت :

بیچاره تقصیر نكرده است ، اما شفاعت او به نزدیك

زبان مقبول نیفتاده است .

پس رقم عفو بر جریمهٔ او كشید و او را بفرموده تا قفل سكوت بر دهن نهد . چه كسی كه بر زبان خود اعتماد ندارد ، او را هیچ

پیرایه به از خاموشی نیست.