سیپرو

اروی سیپرو (cipro)، که با نام عمومی سیپروفلوکساسین (ciprofloxacin) نیز شناخته می‌شود، یک آنتی‌بیوتیک است که با باکتری‌های درون بدن مبارزه می‌کند. این دارو برای درمان انواع مختلف عفونت‌های باکتریایی استفاده می‌شود. سیپرو همچنین برای درمان سیاه‌زخم یا نوع خاصی از طاعون نیز به کار می‌رود.

مصرف این نوع از آنتی‌بیوتیک‌ها، ممکن است عوارض جانبی جدی و خطرناکی را به دنبال داشته باشد. به همین دلیل، از سیپرو زمانی استفاده می‌شود که قبل از آن، فرد داروهای آنتی‌بیوتیکِ کم‌خطرتر را استفاده کرده باشد اما بدون نتیجه باشد.

این دارو ممکن است در موارد دیگری نیز برای درمان استفاده گردد.

سیپروفلوکساسین

استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها در زمانی که به آنها نیازی نیست باعث می‌شود اثربخشی دارو در مواقع نیاز از بین برود.

برای مصرف صحیح داروی سیپروفلوکساسین لازم است از اطلاعات روی جلد دارو و راهنمای دارویی به دقت پیروی کنید.

این دارو ممکن هست همراه با غذا یا بدون غذا طبق دستور پزشکتان در دو نوبت صبح و شب تجویز شود.

قبل از مصرف بطری حاوی دارو را به مدت ۱۵ ثانیه تکان دهید.

مطالب تصادفی برای شما:

• قرص بیسموت ساب سیترات چیست
• علائم اولیه cva
• علائم بیماری پروستات
• علائم تشخیص ایدز
• علائم بارداری یک هفته قبل پریود
• بهینه سازی سایت وردپرس
• وکیل

دوز مصرفی را با دقت اندازه‌گیری کنید و از قاشق غذاخوری برای مصرف دارو استفاده نکنید، زیرا ممکن است دوز صحیحی را مصرف نکنید.

مایع سوسپانسیون دارو را نجوید.

دوز مصرف داروی سیپروفلوکساسین به سن، وضعیت بیماری و پاسخگویی بدن شما به درمان بستگی دارد.

در زمان مصرف دارو مایعات زیادی باید مصرف گردد. مگر این‌که پزشک عفونی دستور دیگری بدهد.

سیپروترون کامپاند

اگر به آنتی‌بیوتیک‌هایی شبیه این دارو حساسیت دارید، نباید از سیپرو استفاده کنید. همچنین در صورتی که از تیزانیدین (tizanidine, Zanaflex) استفاده می‌نمائید، به طور همزمان داروی سیپرو را مصرف نکنید.

برایا طمینان از اینکه داروی سیپروفلوکساسین برای شما خطراتی را در پی ندارد، در صورتی که موارد زیر را دارید، به دکتر خود اطلاع دهید:

• مشکلات تاندون، آرتریت یا سایر مشکلات مفصلی ( خصوصاً در کودکان)؛
• سابقه‌ی اختلالات عصبی-عضلانی؛
• اختلالاتی در ضربان قلب (خصوصاً اگر برای درمان این اختلال، تحت درمان قرار دارید) یا سابقه‌ی سندروم QT؛
• بیماری کبدی یا کلیوی؛
• سابقه‌ی تشنج؛
• دیابت (مخصوصاً اگر از دارهای خوراکی برای درمان استفاده می‌کنید)؛
• سطح پتاسیم پایین در خون؛
• در صورتی که از یک رقیق کننده‌ی خون (warfarin, Coumadin, Jantoven) استفاده می‌کنید؛