پاسخ پرسش شما را در ضمن چند نکته بیان می نماییم:
1. متأسفانه در بسیاری از موارد حبّ و بغض ها در داوری هایمان نیز تأثیر گذار است از این رو چه بسا در شرایطی مساوی دو برخورد همسان و همانند را دو نوع تعبیر کنیم بر این اساس در مرحله اول لازم است نگاه هایمان را نسبت به اطرافیانمان درست کنیم و بد گمانی هایی که احیاناً وجود دارد از بین ببریم. شما نیز باید نگاهتان را نسبت به مادر شوهرتان عوض نمایید و خوش گمان باشید که اگر نگاه ها تغییر یابد طبعاً داوری ها نیز عوض خواهد شد؛
به عنوان نمونه
اگر همین سخن ها را مادرتان به شما می گفت چه بسا با لبخند و تأیید از آن می گذشتید و هیچ به دل نمی گرفتید و این دلیلش این است که نگاه شما به مادرتان نگاه خوش بینانه است پس شما نخست باید سعی کنید که مادر شوهر خود را مانند مادر تان بدانید نگاه تان نسبت به او خوش بینانه باشد نه بدبینانه و بر این اساس نیز با او به نیکی برخورد نمائید و اگر احیاناً برخورد ناپسندی داشت، دوستانه و به شوخی بگیرید و اگر هم جدی بود خیر خواهانه تلقی کنید و از باب نصیحت بپذیرید و صبر پیشه نمایید و در صدد جبران آن بر آیید و بیشتر به زندگی موفق خود و شوهرتان فکر کنید و از افکاری که آرامش زندگی شما را به هم می زند بپرهیزید.
2. خویشاوندان، مانند شاخ و برگ های یک درختند و گل های یک بوستان. پس، ارتباطشان هم طبیعی است و قطع رابطه و رفت و آمد میان اقوام، یک آفت اجتماعی و خانوادگی و از نظر شرعی نیز حرام به حساب می آید.
بیشتربخوانید بیشتر بدانید
حضرت علی (ع) فرمود : «پیوند با خویشاوندان (صله رحم) محبّت مى آورد».
پس، بر اساس آموزه های دینی شما حق ندارید رفت و آمد خود را با ایشان قطع کنید؛ زیرا چه بسا به برکت رفت و آمدها الفت، مهربانی و محبت نسبت به هم دیگر بیشتر شده و ترک مراوده و رفت و آمد، موجب کینه و دشمنی می شود.
3. شما هم باید حتی المقدور طوری برخورد کنید که نه مادر شوهرتان ناراحت شود و نه شوهرتان، به این شکل که وظائف خود را نسبت به آنها به طور کامل انجام دهید و نیکی خود را در حقشان بیشتر و کامل تر کنید و باید توجه داشت که این خداوند است که قلب ها را به یک دیگر نزدیک می کند پس از او بسیار کمک بخواهید قطعاً شما را در این کار یاری خواهد کرد.
طبق نظر شریعت مقدس اسلام پدر و مادر شوهر یا همسر بعد از ازدواج می توانند در زندگی فرزندان شان دخالت کنند؟
در این زمینه گفتنی است که شرعاً حق دخالت ندارند. به طور کلی پدر و مادر بیش از راهنمایی های ضروری و خیر خواهانه، وظیفه دیگری در قبال زندگی فرزند بالغ و رشیدشان ندارند و نباید موجبات تیره شدن روابط زوجین را فراهم کنند که موجب غضب و ناخشنودی الهی است و از طرفی هم فرزندان باید نسبت به والدین خود کمال احترام را داشته باشند و از رهنمودها و تجربیات آنها استفاده کنند
لطفاً توجه داشته باشید
که ما نیز این حق را برای شما قائل هستیم که به دنبال استقلال در
زندگی زناشویی خود باشید، لذا راهکارهایی که در ادامه بدان اشاره خواهیم نمود به هیچ وجه نافی این حق طبیعی و مسلّم شما نیست، مهم آن است که مقداری صبر و حوصله به خرج دهید تا ان شاءالله گذر زمان مسأله را به نفع شما پایان بخشد نه آنکه با ناپختگی و عجله با این مسائل برخورد نموده و مسائلی این چنینی که اغلب مقطعی و زودگذر هستند را تبدیل به مشکل نمایید.
دخالت مادر شوهر از نظر اسلام
برخی از مهمترین نکاتی که باید در این راستا در نظر داشته باشید این است که :
1. همسر خود را در قبال رفتار مادرش مقصّر ندانید. توضیح اینکه تغییر رفتار انسان ها به سادگی امکان پذیر نیست؛ زیرا در شکل گیری شخصیت هر کس عوامل گوناگونی دخیل بوده است که باید برای تغییر رفتار هر
انسان آن عوامل را تغییر داد و یا کنترل کرد. همانطور که خود نیز به تجربه دریافتید این امر، کار ساده ای نیست؛
لذا برخلاف برخی از همسران جوان که شریک زندگی خود را مسئول رفتارهای خویشاوندانش قلمداد می نماین، منطقی بوده و روی این مسأله بیندیشید که همسر شما چقدر توانایی و اختیار دارد که رفتار خویشاوندان خود از جمله مادرش ( مثل رفت و آمد زیاد مادر شوهرتان و یا احیاناً نیش و کنایه ها و …) را تغییر دهد؟ و آیا عاقلانه است که برای رفتار نامناسب خویشاوند همسر، رابطه
طلاق عاطفی چیه نی نی سایت خود را با همسر از طریق گله و … سست کرد؟
2. خویشاوندان همسرتان از جمله مادرش
را اگر چه در تعاملات خود آداب اجتماعی مورد نظرتان را رعایت نمی کنند، همان گونه که هستند، بپذیرند و در حد وسع خود و با رعایت نکات اخلاقی ودینی (فقط برای عشق و علاقه به همسر خود) به آنها احترام کامل بگذارید و از خطاها و آزار آنها چشم پوشی کنید. آیا عشق و علاقه به همسر نمی ارزد که کمی صبوری کرده و رفتار نامناسب خویشاوند
همسر را تحمل کنید؟ آیا استحکام زندگی زناشویی خودتان مهم تر از عکس العمل در مقابل رفتار نامناسب خویشاوند همسر، نیست؟
3. اگر می‌بینید مادر شوهر
شما زیاد سراغ شما را می‌گیرد، از بدجنسی نیست ممکن است کمی مربوط به کنجکاوی‌های زنانه و یا به خاطر دل نگرانی‌های مادرانه وی باشد؛ اغلب مادران در اوائل
ازدواج فرزندان خود دچار چنین مسأله ای می گردند. نگران این موضوع نباشید؛ زیرا چنین مسأله ای مقطعی است و با گذر زمان با دوری
فرزند خود کنار خواهند آمد؛ زیرا گاهی همه این کارها به خاطر دلتنگی است و یک رفت و آمد ساده می‌تواند این دلتنگی‌ها را کاهش دهد.
4. به هر حال مادر شوهر یک مادر است.
مادر بودن با دلسوز بودن و مهربان بودن توأم است. لطفاً شرایط مادری که یک عمر با فرزند خود زیر یک سقف زندگی کرده را درک نمایید. هر مادری دلش برای
بچه‌اش که یک عمر بزرگش کرده تنگ می‌شود. از بی‌تجربگی
فرزند و عروسش نگران می‌شود که مبادا زندگی‌شان سخت بگذرد و … . شما اگر کمی دقت کنید همه این تشویش‌ها را در مادر خود نیز می‌یابید، گرچه ممکن است
مادرتان واکنشی برخلاف
مادر شوهرتان داشته باشد؛ زیرا واکنش افراد یکسان نیست.
5. دخالت اطرافیان به ویژه والدین در زندگی،
گاه جنبه تخریبی دارد و گاه از روی دلسوزی است و جنبه مثبتی هم در آن نهفته است. اصل کلّی این است که اگر دخالتها (چه از جانب والدین دختر باشد و یا والدین پسر) جنبه تخریبی دارد باید به هر نحو شایسته ای از آنها جلوگیری نمود، اما اگر دخالت والدین از روی دلسوزی باشد و جنبه مثبتی هم داشته باشد، در این صورت سؤال این است که چرا باید خود را از افکار، نظریات و تجارب دیگران محروم کنیم؟
عقل سلیم حکم می کند که از فکر و تجارب دیگران که در اختیار ما قرار گرفته، به نحو شایسته برای ارتقای سطح تجارب خود در
زندگی استفاده کنیم.
6. احترام به والدین
(اعم از والدین زن یا شوهر) واجب است و هیچ
فرزندی حق ندارد، به والدینش بی احترامی کند «ولا تقل لهما افٍ»، بلکه باید دائماً به آنها احسان کنیم و احترام آنها را داشته باشیم ولو اینکه گاهی اوقات ممکن است اشتباهی هم از آنها سر بزند.
بدون دیدگاه