عوارض پیرسینگ

برای سوراخ کردن بدن در پیرسینگ از ابزار‌های فلزی استفاده می‌کنند که باعث واکنش‌های آلرژیک به فلز استفاده شده می‌شود. سوراخ کردن بدن برای استفاده از طلا یا حلقه در قسمت‌های مختلف بدن مثل گوش ، بینی ، زبان و ناف این قسمت‌ ها را مستعد واکنش‌های آلرژیک به نیکل ، تیتانیوم ، نیوبیوم یا سایر فلزاتی می‌کند که برای این کار مورد استفاده قرار می‌گیرند.

مطالعات نشان می‌دهد که انواع اگزما و رینیت (التهاب مخاط بینی که در اثر واکنش

ازدیاد حساسیتی ایجاد می‌شود) در اثر برخورد فلز نیکل با پوست حاصل می‌شود.

همچنین سوراخ کردن بدن با استفاده از فلزات دیگر، باعث حساسیت شدید به پارا-فنیلین

دی آمین (PPD) می‌شود. یکی از رایج‌ترین اثرات آلرژیک سوراخ کردن بدن لنفوسیت

پوست (سیستم ایمنی پوست) است.

علاوه بر آلرژی‌های عفونی، سوراخ کردن دارای عوارض غیرعفونی آلرژی تماسی درماتیت – یک اصطلاح کلی است که التهاب پوست را توصیف می‌کند- نیز می‌شود. به تازگی فلزات جدید از جنس استیل برای سوراخ کردن بدن ساخته شده‌اند، اما حتی آنها نیز به‌طور کامل عاری از نیکل- بیشترین عامل حساسیت- نیستند.  

عوارض پیرسینگ اسمایل

در انجام پیرسینگ دو مشکل اصلی وجود دارد ؛ مشکل اول به دلیل ایجاد زخم و

خونریزی است. هر جا که خون وجود داشته باشد ، احتمال انتقال عفونت‌ های پوستی از

جمله ویروس زگیل و عفونت‌ های باکتریایی پوست مانند عامل زرد زخم وجود دارد.

در بسیاری از موارد بعد از عمل پیرسینگ شاهد عفونت زرد زخم و انتقال انواع قارچ‌

ها هستیم ولی احتمال انتقال عفونت‌ های ویروسی مهم مانند هپاتیت و اچ‌ آی‌ وی که

اهمیت بسیاری دارد هم در این روش بسیار بالاست.

عارضه مهم دیگر پس از پیرسینگ‌ ها ، اگزما یا حساسیت‌های آلرژیک است که بیشتر هنگام استفاده از فلزات به‌ ویژه کروم ، کبالت و نیکل به صورت قرمزی و خارش در پوست به وجود می‌آیند.