میخک یکی از گیاهان معطری است که علاوه بر آن که به عنوان ادویه در آشپزی

مصرف و معمولاً در ترکیب با فلفل، دارچین، زردچوبه و سایر ادویه‌ها برای تهیه پودر

ادویه کاری استفاده می‌شود، به عنوان دمنوش و داروی گیاهی هم طرفداران بسیاری

دارد، همچنین روغن آن برای درمان یا تسکین برخی از بیماری‌ها کاربرد دارد.

آشنایی مختصر با گیاه میخک

گیاه میخک در واقع غنچه‌های گل درخت میخک از خانواده موردیان است، میخک زمانی برداشت می‌شود که گل آن چهار کاسبرگ با گلبرگ‌های باز نشده در مرکز داشته باشد، بعد از آن غنچه‌ها خشک می‌شوند و به صورت خشک‌شده در بازار توزیع می‌شوند، میخکی که به عنوان ادویه و دارو به کار می‌رود، پودر این غنچه‌ها است.

میخک معمولاً به عنوان یک ادویه آشپزخانه و در ترکیب با فلفل، دارچین و زردچوبه و سایر ادویه‌ها برای تهیه پودر ادویه کاری، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

از خواص میخک و روغن آن نیز در تولید عطرها، صابون‌ها و یا به عنوان ماده طعم دهنده در لوازم پزشکی و دندان‌پزشکی استفاده می‌شود.

در قدیم میخک ادویه‌ای گران قیمت بود که تنها پادشاهان و ثروتمندان می‌توانستند از آن استفاده کنند.

غنچه‌های گیاه میخک پس از باز شدن یعنی قبل از این که رنگ خاکستری و ارغوانی آن تبدیل به قرمز شود، باید چیده و خشک شوند، میخکی که به عنوان ادویه و دارو به کار می‌رود، پودر این غنچه‌ها است.

میخک در طب سنتی ایران

در طب سنتی ایران در جهت تقویت لثه و درد دندان و رفع بد بوی دهان کاربرد دارد. از میخک در بیماری‌های گوارشی مانند فواق (سکسکه) وجشاء (آروغ) و بیماری‌های رحم و بیماری‌های تنفسی مانند سرفه استعمال می‌شود.