داروی زود انزالی
برای درمان انزال زودرس قطعا داروهای مناسبی وجود دارد. هلث کده در این مقاله داروها و تکنیک های متعددی وجود دارد با ما همراه شوید.
درمان قطعی زود انزالی شدید با داروی زود انزالی
در مردانی که زود انزالی باعث مشکلات اندکی شده است، درمان زود انزالی محدود به مشاوره روانی – جنسی و آموزش می باشد. قبل از شروع درمان بایستی در مورد انتظارات بیمار صحبت کرد. علاوه بر این، در صورت وجود اختلال در نعوظ و احتمال وجود التهاب و عفونت پروستات، درمان آن ها قبل از شروع درمان زود انزالی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
تکنیک های رفتاری
تکنیک های رفتاری برای کسانی پیشنهاد می شود که تمایلی به استفاده از دارو ندارند. این روش درمان زود انزالی برای افرادی که از ابتدا زودانزال بوده اند به عنوان خط اول درمان توصیه نمی شود. این روش درمانی زمان بر ، و نیازمند حمایت شریک جنسی بوده و انجام آن سخت می باشد. ضمن اینکه نتایج دراز مدت آن در درمان زود انزالی نامشخص است.
- برنامه start-stop، که در آن شریک جنسی تحریک آلت را تا زمانی که مرد احساس کند به انزال نزدیک شده است شروع می کند. در این زمان بایستی تحریک متوقف شود و صبر کرد تا احساس شروع انزال برطرف شود و سپس مجددا تحریک شروع شود.
- تکنیک squeeze، که در آن شریک جنسی، کلاهک آلت را درست قبل از شروع انزال فشار می دهد تا مرد احساس انزال را از دست بدهد.
هر کدام از این روش ها در سه سیکل پی در پی و قبل از رسیدن به ارگاسم تکرار می شود.
روش دیگر در افراد جوان تر که توان این کار را دارند انجام دو دفعه رابطه طی یک جلسه فعالیت جنسی می باشد. بدنبال رابطه و انزال بار اول، حساسیت آلت کم شده و باعث تاخیر در انزال در مرتبه دوم رابطه می شود. در روش دیگر به مرد آموزش داده می شود تا علائم افزایش برانگیختگی جنسی خود را شناسایی کند و یاد بگیرد تا چطور سطح برانگیختگی و تحریکات جنسی خود را زیر سطحی قرار دهد که باعث بروز انزال می شود.
عوامل روانی که می تواند منجر به زود انزالی شود نیز بایستی مشخص و درمان شوند. این عوامل اساسا با اضطراب ارتباط دارند، اما می تواند به دلیل عوامل دخیل در رابطه زناشویی نیز باشد.
درمان قطعی زودانزالی
اگر بشود ریشه و علت زودانزالی را مشخص کرد احتمال درمان و برطرف کردن زودانزالی بصورت دائمی و قطعی وجود دارد خیلی اوقات علت آن کم توانی جنسی و عدم نعوظ کامل و بعضا به مشکلات موجود در روابط فی مابین زن و مرد مربوط هست و گاه بدلیل استرس و هیجانات شدید جنسی است. این موارد بایستی با مشاورات روانشناسی و درمان های مربوطه برطرف شود در غیر اینصورت داروها می توانند به کنترل و مدیریت زودانزالی کمک کنند. در این موارد درمان قطعی نبوده و موردی و بصورت کنترلی است.
قرص و دارو برای درمان زود انزالی مردان

قرص و دارو برای درمان زود انزالی مردان
در اینجا به معرفی چند قرص برای درمان زود انزالی و نعوظ در مردان می پردازیم:
داپوکستین 30 و 60 (Dapoxetine)
داپوکستین هیدروکلراید یک داروی کوتاه اثر است که برای درمان زود انزالی بر حسب مورد استفاده می شود. بعد از 1.3 ساعت به اوج غلظت خونی رسیده و نیمه عمر کوتاهی در بدن دارد بطوری که 95% آن بعد از 24 ساعت از بدن دفع می شود. این دارو برای درمان زود انزالی بر حسب نیاز در کشورهای اروپایی و دیگر کشورها بجز آمریکا استفاده می شود.
این دارو بصورت قرص های داپوکستین 30 و 60 میلی گرمی تولید شده و 1 تا 2 ساعت قبل از شروع فعالیت جنسی استفاده می شود و در کنترل انزال، کاهش اضطراب و افزایش رضایت تاثیر بسزایی دارد.
عوارض دارو وابسته به میزان مصرف بوده و شامل تهوع، اسهال، سردرد و سرگیجه می باشد. مصرف همزمان این دارو با داروهایی که برای ناتوانی جنسی بکار می رود مثل سیلدنافیل یا تادالافیل غالبا مشکلی ایجاد نمی کند با اینحال بایستی با احتیاط مصرف شود بویژه در افرادی که فشار خون پائین دارند.
از مطالب زیر هم دیدن کنید
- قلمه زدن شفلرا + فیلم
- علائم بارداری زود هنگام
- عوارض نوافن
- خواص درمانی سنگ فیروزه
- علائم بیماری مننژیت
- وکیل در شیراز
- اهنگ کره ای
قرص کلومیپرامین برای زود انزالی و SSRIs
مرکزی که دستور انزال را صادر می کند در طناب نخاعی قرر دارد که خود تحت کنترل عوامل مغزی و محیطی می باشد. ماده ای به نام سروتونین مسئول کنترل انزال است. داروهای ضد افسردگی SSRIs که برای درمان اختلالات خلقی استفاده می شوند با افزایش سطح سروتونین باعث کنترل و درمان زود انزالی می گردند. این داروها شامل سیتالوپرام، فلوکستین، فلوواکسامین، پاروکستین و سرترالین هستند. همه این داروها مکانیسم مشابهی دارند. پاروکستین از فلوکستین، کلومیپرامین و سرترالین برتر می باشد. سرترالین از فلوکستین برتر است درحالی که اثربخشی کلومیپرامین تفاوت قابل توجهی با فلوکستین و سرترالین ندارد.
اثرات درمانی و تاخیر در انزال چند روز بعد از شروع مصرف دارو رخ می دهد، بطوری که این تاثیر 1 تا 2 هفته بعد از شروع درمان مشهودتر است. اگر چه اثربخشی دارو برای چندین سال حفظ می شود، ولی کاهش پاسخ به دارو در مصرف طولانی مدت آن ممکن است بعد از 6 تا 12 ماه رخ دهد.
عوارض شایع آن شامل احساس خستگی، خمیازه، تهوع، استفراغ، خشکی دهان، اسهال و تعریق می باشد. این عوارض خفیف بوده و بتدریج بعد از 2 تا 3 هفته برطرف خواهد شد. کاهش میل جنسی، عدم رسیدن به ارگاسم و اوج لذت جنسی، عدم انزال و ناتوانی جنسی نیز در مصرف با این داروها گزارش شده است.
به بیماران توصیه می شود از قطع ناگهانی یا کاهش سریع دوز روزانه دارو پرهیز کنند تا دچار علائم ترک دارو نشوند.
برخی مطالعات اثربخشی نسبی پاروکستین بصورت استفاده ی موردی و برحسب نیاز 3 تا 5 ساعت قبل از فعالیت جنسی را نیز ذکر می کنند.
بی حس کننده های موضعی
استفاده از بی حس کننده های موضعی برای تاخیر در انزال قدیمی ترین شکل دارویی درمان زود انزالی است. بی حس کننده ها با کاهش حساسیت کلاهک آلت باعث تاخیر در انزال بدون بروزعوارض ناخواسته بر روی حس انزال می شود.

بی حس کننده های موضعی
کرم های لیدوکائین- پریلوکائین: که بصورت کرم های 5% و با نام تجاری زایلاپی در بازار ایران وجود دارند 20 تا 30 دقیقه قبل از شروع فعالیت جنسی تجویز می شود. برای جلوگیری از عدم انتقال کرم به دیواره ی واژن شریک جنسی یا باید از کاندوم استفاده کرد یا قبل از شروع رابطه آلت را شست. تنها منع مصرف کرم داشتن حساسیت و آلرژی به مواد تشکیل دهنده کرم می باشد.
ترامادول 200 برای درمان زود انزالی
ترامادول مسکنی است که جزو داروهای مخدر محسوب می شود. بعد از تجویز خوراکی به راحتی در بدن جذب شده و نیمه عمر دفع آن از بدن 5 تا 7 ساعت است. عوارضی که در مصرف آن به عنوان مسکن و با دوزهای بال ذکر شده شامل یبوست، آرامش بخشی و خشکی دهان است. ترامادول یک مخدر ضعیف است. لذا خطر اعتیاد به آن می تواند دل نگرانی هایی را بوجود آورد.
آمپول برای درمان زود انزالی
درمان های دارویی زودانزالی بصورت قرص یا داروهای موضعی بصرت اسپری، ژل و یا کرم می باشد و آمپولی برای درمان زودانزالی وجود ندارد.
داپوکستین (به انگلیسی: Dapoxetine) یک مهارکنندهی انتخابی سروتونین است که به عنوان دارویی از خانوادهی بازدارندههای بازجذب سروتونین در ابتدا به عنوان داروی ضد افسردگی ساخته شد ، ولی متابولیسم سریع آن در بدن باعث شد که برای درمان افسردگی مناسب نباشد و در حال حاضر جهت درمان انزال زودرس در مردان با سن ۱۸ تا ۶۴ سال استفاده میشود. داپوکستین زمان انزال را افزایش داده و کنترل بر انزال را بهبود میبخشد.[۲] این دارو صرفاً برای انزال زودرس کاربرد دارد و در درمان مشکلات نعوظ هیچ اثر بخشی ندارد. در حال حاضر این دارو تحت نظارت سازمان غذا و دارو در ایران تولید میشود.
روش مصرف
قرص را باید به همراه یک لیوان کامل آب بلعید. میتوان دارو را همراه یا بدون غذا استفاده کرد. دوز شروع برای تمام بیماران ۳۰ میلیگرم است. ضروری است حدود ۱ تا ۳ ساعت قبل از فعالیت جنسی مصرف شود. داپوکستین برای استفاده مستمر روزانه در نظر گرفته نشده است. باید تنها در هنگامی که قصد فعالیت جنسی وجود دارد مصرف شود. نباید بیش از یک بار در ۲۴ ساعت استفاده گردد.
موارد منع مصرف
افرادی که مشکلات قلبی (از قبیل نارسایی قلبی یا اشکال در ضربان قلب) دارند توصیه نمیشود.
استفاده برای افرادی که نارسایی شدید یا خفیف کبدی دارند منع میشود.
کودکان و افراد بالای ۶۵ سال (اثربخشی و ایمنی داپوکستین در بیماران بالای ۶۵ سال ثابت نشده است)
چون این دارو در زود انزالی زنان کاربردی ندارد، در دوران بارداری و شیردهی مطالعات دقیق صورت نگرفته است.
داپوکستین با سیلدنافیل و تادافیل تداخل دارویی دارد و ممکن است باعث افت شدید فشار خون گردد.
هشدارهای دارویی
اگر موارد زیر در شما دیده میشود قبل از مصرف دارو با پزشک یا دارو ساز خود مشورت نمایید.
در صورت وجود مشکلات جنسی دیگر نظیر اختلال در نعوظ.
اگر سابقه سرگیجه ناشی از فشار خون پایین دارید.
مصرف همزمان با الکل عوارض دارو و الکل را افزایش میدهد.
اگر که دچار بیماری صرع هستید.
سابقه خونریزی یا مشکلات لخته شدن خون دارید.
مشکلات کلیوی (افرادی که نارسایی خفیف یا متوسط کلیه دارند توصیه نمیشوند)
مبتلا به فشار بالای چشم (گلوکوم) یا در معرض خطر ابتلا به آن هستید.
نارسایی قلبی و اختلالات ریتمیک
اگر سابقه غش دارید.
مبتلا به مانیای حاد یا افسردگی شدید هستید.
مشکلات کبدی دارید.
پس از اولین مصرف حساسیت به داپوکستین یا هر ترکیب دیگری از این دارو در شما مشاهده شده است.
تداخلات دارویی
دارویهای ضد افسردگی، مانند: نفازودون، مهارکنندههای مونو آمین اکسیداز (MZO)، تیوریرازول، لیتیوم، لینزولیر، تریپتوفان، مخمر سنت جان، ترامادول. داروهای ضد میگرن.
((در صورت استفاده از داروهای فوق لازم است پس از ۱۴ روز پس از قطع مصرف این داروها، درمان با داپوکستین آغاز شود. در صورت نیاز به مصرف داروهای فوق نیاز است که ۷ روز از قطع مصرف داپوکستین گذشته باشد))
داروهای خاص برای عفونت قارچی از جمله کتوکونازول و ایتراکونازول.
داروهای خاص برای HIV از جمله رستوناویر، ساکوبیناویر، و آتازاناویر.
آنتی بیوتیکهای خاص در درمان عفونت مانند تلیترومایسین.
منبع»ویکی پدیا
بدون دیدگاه